حسین، شهید عاشوراست و زینب شاهد آن، آنکه شهید است، باید برای حق برود و اینکه شاهد است باید برای حق بماند.

و چه سخت است درد ماندن، آنقدر سخت که نماز شب شام غریبانه اش را همچون قلب و قامت شکسته اش! نشسته و شکسته می خواند.

زینب در یک وصف ساده و گذرا دختری است زینت پدر که در پنجمین روز ماه پنجم از سال قمری یعنی جمادی الاول به دنیا می آید و خانواده اش منتظر پیامبرند تا از سفر بیاید و نامی برای او برگزیند. انتخاب نامش را فاطمه به علی می سپارد، علی به رسول خدا و رسول خدا، آن مولود را «زینب» نام می نهد و به سینه اش می چسباند و می بوسد و می فرماید: «به حاضرین و غایبین وصیت می نمایم که حرمت این دختر را پاس بدارند.»