رنگ های تند، اشکال ساده شده و نقش مایه های آشنای کودکی در مجسمه های بیژن نعمتی شریف نیروی الزام آوری تولید می کنند که این آثار را متعلق به دنیای رنگارنگ کودکان، رویاهای شیرین یا عوالم انیمیشن بدانیم. پیش زمینه هنرمند در عروسک سازی به این تلقی از پیکره هایش دامن می زند. اما هرچه می کوشم با دیدن راه راه زرد و سیاهی که - به هرحال- مرا به یاد کارتون محبوب کودکی با آن زنبورهای چاق، و گربه ای به نام خپل می اندازد، در لذتی نوستالژیک غرق شوم و عوالم شیرین کارتون ها، دامن چین دار، توپ قلقلی، جشن تولد، «کادو» ها و کلاه بوقی ها را زنده کنم، نمی توانم. نسبت دادن این آثار به دنیای کودکانه به نظرم برداشتی