امروز پنجم خرداد 1387است؛ صدمین سالروز کشف نفت در ایران و مسجد سلیمان.

صد سال پیش درست در روزهایی که حفاران انگلیسی از کشف نفت در ایران ناامید شده بودند، تلاش ها به ثمر رسید و طلای سیاه از خاک مسجد سلیمان فوران کرد. ماده ای بدبو که سرنوشت مسجدسلیمان، ایران و منطقه را تحت تاثیر خود قرار داد و فصلی نو در اقتصاد و سیاست دنیای دارای نفت گشود.

پس از کشف این ماده ارزنده، انگلیسی های شادمان به ساخت تاسیسات بهره برداری و انتقال آن به خارج از ایران همت گماشتند و استعماری نو را پدید آوردند.

البته مسجد سلیمان هم بتدریج و با حضور کارشناسان و کارگران داخلی و خارجی، رونق فراوانی یافت، به طوری که به اذعان آگاهان، این شهر در 70 زمینه به عنوان شهر نخستین های ایران مطرح شد.

مسجد سلیمان آنقدر مطرح شده بود که حتی در خارج از مرزهای کشور هم به نام «M.j.s» شناخته شده بود.

این وضع بیش از نیم قرن ادامه داشت تا اینکه با کشف منابع جدید نفتی در جنوب کشور، توجهات به سایر مراکز معطوف شد.اما اکنون در شرایطی به استقبال صد سالگی کشف نفت و جشن های مرتبط با آن می رویم که این خطه کهن و تاریخی که علاوه بر کشف نفت، نشانه های قومی، فرهنگی و تاریخی چند هزار ساله دارد، در محرومیت به سر می برد. تصاعد گاز از زمین هایی که هنوز در دل خود منابع غنی نفت و گاز دارند و امکانات ارتباطی و رفاهی برای شهروندان و عشایر منطقه از جمله مواردی است که به طور بایسته بدان توجه نشده است.

مردم غیور مسجدسلیمان به عنوان جزو کوچکی از مردم کشور که از تیره بختیاری ها هستند، ضمن خوشحالی از دستاوردهای بزرگ نفت برای توسعه ایران و نیز شادمانی مضاعف از توجه به مقوله انرژی هسته ای به عنوان منابع جدید انرژی در قرن، 21 امیدوارند که توجهات صورت گرفته در سال های آینده تداوم یابد و ان شاءالله مسجدسلیمان که خاطرات فراوان سال های آغازین کشف نفت را در خود دارد، به جایگاه مطلوبش نزدیک شود،جایگاهی که رضایت کامل مردم منطقه و نیز مسافران و گردشگران داخلی و خارجی را به همراه داشته باشد.