وارد سالن که می شوی چشمانت هیچ چیز را نمی بیند و فقط صدای موسیقی به گوش می رسد. اینقدر همه چیز سیاه است که شک می کنی به بینا بودنت ولی صدای موسیقی یادت می آورد که هنوز می شنوی. همین طور که در سرگردانی غرق شده ای و حس غربت وجودت را فرا گرفته جلو می روی و در انتهای تاریکی به رؤیاهای زمینی می رسی.

فضا سنگین است و راز خلقت، عظیم و تو حالادیگر با بخشی از دغدغه های ذهنی موجودی زمینی درگیر شده ای؛ کسی که به وجود فرشته ها اعتقاد دارد و در راه کشف اسرار کائنات قدم برداشته. نادره حکیم الهی که به گفته خودش یکی از شانس هایش این است که هنرمندی آکادمیک نیست، برای ششمین بار مجسمه های خود را در سالن انتظامی خانه هنرمندان در معرض دید علاقه مندان قرار داده است. از طراحی جالب و نورپردازی های مناسب فضای نمایشگاه که بگذریم، جنس مجسمه ها که بعضا از مرمریت، تراورتن، گرانیت و برنز هستند سعی در القای غم و اندوهی ازلی به مخاطب داشته و احساس سرگردانی را قوت می بخشد.

پیچ و خم های موزونی که در تمام کارها دیده می شود علاوه بر بروز ویژگی های زنانه ای که در آنها نهفته است، سعی در کشاندن بیننده به حالتی راز آلود ازکشف و شهود برای درک کائنات و نشان دادن سرگردانی حاصل از درک آن دارد. حکیم الهی که مجموعه «فرشته های زمینی» را به عنوان بخش ویژه ای در نمایش هایش به اجرا گذاشته است، درباره شکل گیری این مجموعه می گوید: «فرشته های زمینی مجموعه ای از 12 فرشته برنزی است که به بهانه نمایش در گالری گلستان در سال 1383 قالب ریزی شد که مجموعه با فرشته «مرگ» آغاز و به فرشته «تولدی دیگر» ختم می شود که دو فرشته اصلی با اسم و بقیه با عدد مشخص می شوند.»

وی همچنین ادامه داد: «از آنجایی که روی اعداد حساسیت های خاصی دارم و عدد 12 برای من عدد کاملی است فرشته ها را به این تعداد انتخاب کردم و انتخاب تعداد؛ دوره، نحوه چینش و ترکیبی که به وجود می آورند را برای من مشخص کرد.»

نادره حکیم الهی کار خود را به صورت تجربی از سال 1377 شروع کرده و تاکنون دو کتاب از آثار وی با عنوان «چشم معاصر» به چاپ رسیده است.