ارزنده ترین اثر هر عبادتی، همان اطاعت از دستور خداوند بزرگ است و آثار دیگر به دنبال آن نصیب شخص عابد می گردد. اما انسان روزه دار علاوه بر تمام آثار گرانبهایی که از این رهگذار به دست می آورد، مشمول لطف ویژه الهی می گردد. خداوند درباره آن چنین فرموده است:

«الصوم لی و انا اجزی به» روزه برای من است و من به آن پاداش می دهم.

به راستی در این جا سوالی پیش می آید که اولاهمه اشیا و موجودات جهان امکان از آن خدا است، چیزی در جهان خلقت نیست که مال خدا نباشد. چون همه اشیاء مخلوق و مملوک او است. چشم و گوش ما هم مال او است. پس چرا خداوند می فرماید روزه از برای من است و من به آن پاداش می دهم باید