30 سال پیش صبح جمعه هفده شهریور به شفق خون جوانان این خاک گلرنگ شد و سکوت زمهریری سالیان استبداد با صدای فریاد زخم خورده ملتی شکسته شد که برای شکستن زنجیر اسارت جز جان شیرین خود و جوانانش سلاحی نداشت.

30 سال پیش گلوله هایی که باید سینه دشمنان استقلال و آزادی و امنیت مردم این سرزمین را نشانه می رفت، فرزندان این دیار اهورایی را به خاک و خون کشید. امروز 3 دهه از حماسه ای می گذرد که آفرینندگان آن نه اسطوره های خیالی قصه ها و افسانه ها که مرد و زن و جوان و پیری بودند که در همسایگی من و تو می زیستند اما فشار اختناق و حکومت زر و زور و تزویر آنان را به جایی رساند که بر شب غلیظ حاکمیت پلشتی ها شوریدند و شربت شیرین شهادت را نوشیدند. «17 شهریور» یک بزنگاه ارجمند در حیات سیاسی و اجتماعی این ملت است و بزرگداشت و یادآوری آن نباید به تجلیل های تکراری و همه ساله محدود شود. باید برای بزرگداشت این حماسه تاریخی به ارزش و ظرفیت قالب های هنری و شیوه های بیان هنرمندانه در جهت ثبت و جاودانه کردن حماسه شهریور 57 پی برد و با برگزاری جشنواره های هنری و فرهنگی در جهت ثبت و بزرگداشت هر ساله خاطره جاودان شهدای این روز گامی بلند برداشت.