گروه سلامت: یک متخصص اپتومتری با بیان این که 2 تا 3 درصد از کودکان در جوامع بشری به تنبلی چشم مبتلاهستند، بر درمان آنها قبل از سن 10 سالگی تاکید کرد و گفت: درمان تنبلی چشم بعد از دهه اول زندگی، در مواردی غیرممکن و در مواردی نیز بسیار مشکل است.

دکتر علی میرزاجانی، استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در گفت وگو با ایسنا گفت: تنبلی چشم اختلالی است که در کودکان و در دهه اول زندگی مطرح می شود و درصورتی که قبل از ده سالگی درمان نشود، مشکلات عدیده ای را به دنبال دارد.

به گفته وی، حدود 2 تا 3 درصد کودکان درجوامع بشری مبتلابه تنبلی چشم هستند که ایران نیز از این قاعده مستثنا نیست. بنابراین لازم است با تشخیص به موقع نسبت به تجویز عینک و رفع عامل بروز تنبلی به منظور ایجاد دید کارآمد قبل از پایان دهه اول زندگی اقدام شود.

دکتر میرزاجانی دهه اول زندگی را دهه توسعه و تکامل بینایی در مغز عنوان کرد و گفت: درمان تنبلی چشم بعد از این دوران، در مواردی غیرممکن و در مواردی نیز بسیار مشکل است.

وی در رابطه با علایم بروز تنبلی چشم در کودکان گفت: موارد کمی از تنبلی با ایجاد علامت در ظاهر چشم مانند انحراف یا ظاهر غیرطبیعی چشم شناسایی شده و والدین را نسبت به آن آگاه می کند. این در حالی است که در اغلب موارد ظاهر چشم کاملاطبیعی بوده و علت تنبلی چشم به ناهنجاری های داخلی چشم مربوط می شود.

دکتر میرزا جانی با بیان این که عدم تشخیص و درمان به موقع تنبلی چشم کودکان آسیب های زیادی را به ساختمان چشم وارد می کند؛ توصیه کرد که قبل از5 سالگی حداقل یک بار برای کنترل بینایی کودکان به کلینیک های اپتومتری مراجعه شود.

وی با بیان این که پس از درمان تنبلی و بدست آمدن دید طبیعی، معاینات دوره ای 3 الی 6 ماهه ضروری است، گفت: در اغلب موارد، پس از درمان برای انجام معاینات دوره ای، مراجعه نمی شود این امر سبب می شد تنبلی چشم پس از درمان، دوباره عود کند. در مجموع حدود کمتر از 50 درصد موارد تنبلی چشم پس از درمان دوباره برگشت داده می شوند.