از فردا برندگان نوبل در رشته های مختلف معرفی می شوند. اولین رشته ای که برنده خود را خواهد شناخت؛ پزشکی است. پس از آن فیزیک، شیمی، جایزه صلح و سرانجام در روز جمعه، برنده جایزه ادبیات معرفی می شود. 13 اکتبر هم با معرفی برنده اقتصادی، آکادمی نشینان استکهلم وظیفه یک سال دیگرشان را به پایان می برند.

هرسال پس از اعلام اسامی، تمامی جهان به قضاوت این انتخاب می نشیند و تازه حرف و حدیث ها شروع می شود؛ اما امسال جناب سخنگوی نوبل ادبیات، آب پاکی را روی دست همه ریخت و آتشی پیش از موقع را برافروخت.

سخنگوی هیات 16 نفره نوبل ادبیات، نویسندگان آمریکایی را کوته بین خواند که فقط درباره کشور خودشان می نویسند و به خاطر کم ترجمه کردن دیگر آثار جهان، نه تنها شناختی از ادبیات جهانی ندارند؛ بلکه اساسا در دیالوگ ادبیات جهان حضور ندارند.

این اظهارنظر باعث شد تا جایزه نوبل ادبیات امسال بیش از همیشه سروصدا کند و بیشتر از همه، گذشته ناخوشایند آکادمی نشینان به رخشان کشیده شود. این که آثار بزرگ ترین چهره های ادبی از تولستوی گرفته تا جویس، بورخس، ناباکوف و پروست هرگز مورد توجه هیات داوران قرار نگرفته و از سوی دیگر یاد برخی از برندگان نوبل در ادبیات جهانی باقی نمانده است

به هر حال پس از این که آقای هوراس انگدال اظهار کرد که از سخنانش برداشت نادرستی صورت گرفته، عد ه ای این باور را حفظ کرده اند که فیلیپ راث و جویس کرول اوتس همچنان می توانند در فهرست احتمالی امسال حضور داشته باشند. از دیگر نویسندگانی که می توان به برنده شدن آنها امیدوار بود، آنتونیو تابوکی نویسنده ایتالیایی، ماریو بارگاس یوسا نویسنده پرویی و هاروکی موراکامی نویسنده ژاپنی است. کو یون از کره جنوبی، مارگارت آتوود کانادایی و ایو بونه فوی از فرانسه هم در رده های پایین تر این فهرست احتمالی جای دارند؛ اما در یکی از آخرین گمانه زنی ها، نام ژان ماری گوستاولو کلوزئو از فرانسه هم با شانس زیاد به این فهرست افزوده شد؛ چراکه وزیر فرهنگ سوئد، او را بهترین انتخاب خواند.