روز گذشته، مدیرکل دفتر مشارکت های مردمی سازمان بهزیستی اعلام کرد، براساس تفاهم نامه ای که بین این سازمان و شورای هماهنگی بانک ها به امضا رسیده، سازمان بهزیستی به تعداد خودپردازهای سراسر کشور صندوق صدقات خواهد داشت و نیکوکاران می توانند از این پس به صورت الکترونیکی صدقه بدهند.

ذکر چند نکته در این باره ضروری است:

1- تردیدی نیست که صدقه دفع صد بلامی کند و گسترش فرهنگ احسان و انفاق، به ترویج تعاون و همدلی در جامعه خواهد انجامید که مورد تاکید همگان است.

صرف نظر از این کارکرد، افراد جامعه با کمک به نیازمندان و دادن صدقه، سلامت خود و خانواده را بیمه می کنند که در نتیجه آن، سلامت روان جامعه نیز تضمین خواهد شد.

2- هم اکنون 7 میلیون صندوق صدقات از سوی کمیته امداد امام خمینی در سراسر کشور نصب شده و هموطنان نوعدوست ما سالانه 150 میلیارد تومان به این صندوق ها کمک می کند.

گرچه کمیته امداد، سازمانی است که بودجه دولتی دارد، اما به عنوان یک سازمان مردم نهاد برای حمایت از افراد نیازمند جامعه تاسیس شده و ماهیتی مردمی دارد، حال آن که سازمان بهزیستی، نهادی کاملادولتی است و اخذ کمک های مردمی از سوی آن، باید سازوکار قانونی داشته باشند.

3- نکته مهم دیگر این است که چرا همیشه باید راه های رفته را دوباره آزمود؟ آیا نظام پرداخت صدقه چاره پرکردن شکاف های عمیق طبقاتی در جامعه است. آیا به جای سیاست های فقرزدایی با استراتژی و برنامه های ریشه ای، تکیه بر کمک های مردمی و افزایش تعداد صندوق های صدقات می توان مشکل زنان سرپرست خانوار را که درآمد ماهانه آنها به 50 هزار تومان هم نمی رسد حل کرد؟

4- از سوی دیگر مشکلی که سال هاست گریبانگیر سازمان های حمایتی و امدادی شده، سیاست موازی کاری است. کمیته امداد تیرماه سال گذشته اعلام کرد از طریق بانک اقتصادنوین، 14 هزار دستگاه خودپرداز برای واریز صندوق صدقات نصب می کند و اکنون بهزیستی نیز از خودپردازهای بانکی پرداخت صدقه خبر می دهد.

البته اقدام کمیته امداد برای مبارزه با سارقان صندوق صدقات بود که اغلب برای تامین موادمخدر خود به سرقت از صندوق صدقات مبادرت می کردند، حال شاید الکترونیکی کردن پرداخت صدقه بتواند راه مبارزه با سارقان کمک های مردمی باشد، اما قطعا چاره اساسی برای فقرزادیی و پرکردن چاله های عمیق فقر در جامعه نخواهد بود.