محمدتقی جعفری در کتاب «همگرایی دین و دانش؛ بررسی ماهیت دین و مرزهای دانش» پس از تعریفی که از دین و دانش ارائه می کند، مرزهای این دو را از هم جدا کرده و نظرات موافقان و مخالفان دین مداری و دانش مداری را بازگو می کند. جعفری، دین را برجسته ترین ابزار برآورد دانش می داند که بر اساس ارزش این موضوع به آن بها می دهد. در بخش «مرزهای دین و دانش» نویسنده از نظریات، آرا و اندیشه های متفکران مختلف برداشت هایی را در قالب هایی همچون «آگاهی های کلی»، «جان مایه های حکمت»، «شناخت و معرفت یا اسطوره»، «حق و خرد»، «خرد و درک ناتوانی از حقیقت هستی»، «کارکرد منطق علمی»، «حقیقت های غیر قابل بحث»، «ره آورد شک و تردید در اصول علمی»، «نگرش علمی و نگرش روحی» و بسیاری دیگر ارائه می دهد.