از آن هنگام که پساساختارگرایی تمام مفاهیم کلیدی تاریخ نگاران از قبیل «فضا»، «زمان»، «موضوع» «بافت» و «واقعه» را دستخوش نسبی گرایی کرد، گرایشی پسامدرنیستی به تاریخ به وجود آمد. ریچارد وان به عنوان یکی از نظریه پردازان پست مدرن معتقد است که در اواسط دهه هفتاد تغییراتی در پارادایم های تاریخ گرایی رخ داد و پس از آن تغییرات، محوریت تاملات تاریخی بر روی زبان تاریخ نگاران متمرکز شد. این تغییر پارادایم را هایدن وایت با کتاب انقلابی خود با نام «فراتاریخ» (Metahistory) در حوزه فلسفه تاریخ به وجودآورد و به جرات می توان گفت تا به امروز کتابی چنین بنیادین در حوزه فلسفه تاریخ به رشته تحریر در نیامده است.