بسیاری از والدینی که فرزندشان در سنین نوجوانی به سر می برند از ناتوانی در برقراری رابطه ای صمیمانه با آنان رنج می برند. فرزندانی که تا دیروز کودک بودند و برای بسیاری از فعالیت ها نیازمند حمایت و کمک پدر و مادرشان بودند، امروز ترجیح می دهند بیشتر وقت شان را با دوستان و همسالان بگذرانند و می خواهند به جای کمک گرفتن از والدین یا استفاده از تجارب آنان همه چیز را خود تجربه کنند. شکاف بین نسل ها با وجود وسایل الکترونیکی و تکنولوژی پیشرفته که معمولا نوجوانان بسیار بیشتر از والدین در آن مهارت دارند تشدید می شود تا جایی که شاید تصور شود نوجوانان در دنیای دیگری زندگی می کنند؛ دنیایی که نفوذ در آن برای والدین چندان راحت نیست.