خنده و شادی وقتی حاصل تفکر و اندیشه ورزی درباره تناقضات و رخدادهای کمیک زندگی باشد، علاوه بر لذت سرگرم شدن، نهایتا به یک بازخورد فرهنگی هم می انجامد. به آن معنا که اگر موقعیت ها و موضوع های نمایش پس زمینه فرهنگی عمیق و ریشه داری داشته باشند، می توان چنین اجرایی را نمایش زندگی خود تماشاگران هم به حساب آورد؛ یعنی آنها در سالن تئاتر ناظر بر موقعیت های خنده دار و کمیک زندگی خویش می شوند و با شادمانی و آسودگی خیال به همین موقعیت های خود می خندند. معمولاچنین وضعیت نشاط آور و مفرحی در پایان به یک غایت مندی الزامی هم شکل می دهد، تا جایی که اجرا باب طبع همه تماشاگران واقع می شود.