عادی ترین راه پیدا کردن حل مساله، رفتن سراغ آسونترین راه. مثلاموقع انتخاب رشته، خیلی ها می روند سراغ رشته های «تاپ» و به اصطلاح«دهن پرکن»تا هم از جرگه ی دیگر داوطلب ها جا نمانند و لقب دکتر و مهندس و دیگر القاب موجود را درو کنند، هم بعد ازفارغ التحصیلی لااقل لقبی برای یدک کشیدن همراه داشته باشند و میان فامیل و اقوام پز و عشوه و فخر از خودشان ساطع کنند.

اما همیشه آسان ترین و عادی ترین راه، بهترین راه برای آدم ها نیست.گاهی «دز» سختی و کنکاش و تلاش فعالیتی وقتی بالاباشد، باعث رشد و ترقی آدم ها می شود، باعث رشد فکری، که در نهایت می تواند مثل یک بمب هسته ای تاثیر گذار و محرک باشد. رشته های ناشناخته