از ظواهر امر بر می آید که روسیه را به عنوان متحدی استراتژیک در روابط خارجی و در دیگر امور حساس به عنوان محرم گرمابه و گلستان برگزیده ایم و در بسیاری از مناسبات خود را جمع و ضرب در مسکو می کنیم. با این حال اگر پنجره یی را از مسکو به سوی تهران بگشاییم احتمالا درمی یابیم وزن ما و سایر کشورهابرای روس ها در بیشتر موارد نقش های تاریخ مصرف دار و گذرا است. نقد نگاه روس ها به ایران فقط از منظر بازی 30 ساله این کشور بر سر تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر نیست زیرا در این مورد خودمان اراده کرده ایم تا بازی را ادامه دهیم. یا حتی از این زاویه هم نیست که روس ها ممکن است در آینده به خاطر ایران روابط خود را با امریکا یا اروپا مکدر کنند و معامله چند صد میلیارد دلاری با جهان غرب و امریکا و اروپا را فدای معاملات چند میلیارد دلاری با ما کنند.