افسردگی از جمله بیماری های شایع دنیای امروز است. تحقیقات اخیر نشان می دهد، میان ابتلابه بیماری پارکینسون و بروز علائم افسردگی در میانسالی، ارتباطی مستقیم وجود دارد.

محققان در یافته اند در افراد افسرده با زمینه ابتلابه بیماری پارکینسون، درمان علائم افسردگی و مصرف داروهای ضد افسردگی، احتمال ابتلابه این اختلال را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

آزمایشی که روی 250 زن و مرد میانسال مبتلابه بیماری افسردگی انجام شد، نشان داد، 60 درصد از این افراد، دو سال پس از ابتلابه افسردگی، دچار اختلالات حرکتی شده و علائم اولیه ابتلابه بیماری پارکینسون در آنها ظهور پیدا کرده است.

محققان پیدایش علائم افسردگی یا تشدید آنها را در بیماران مبتلابه پارکینسون شایع دانسته و معتقدند بسیاری از متخصصان، افسردگی را قسمتی از بیماری پارکینسون می دانند، در صورتی که افسردگی در بیماران مبتلابه پارکینسون اختلالی مجزا محسوب شده و باید بطور جداگانه درمان شود.

این بیماری که به علت اختلال در عملکرد سلول های مغز و ترشح ناقل شیمیایی دوپامین به وجود می آید، با علائمی مانند لرزش، اختلال در تکلم یا برقراری تعادل بویژه هنگام راه رفتن همراه است.

به عقیده پژوهشگران درمان افسردگی بویژه قبل از ابتلابه بیماری باعث تنظیم ترشح هورمون دوپامین مغز و بهبود علائم در مبتلایان به این اختلال می شود.

کیفیت زندگی در بیماران مبتلابه پارکینسون که بطور همزمان از علائم افسردگی نیز رنج می برند، در مقایسه با دیگر بیماران بسیار پائین بوده و این افراد طول عمر کمتری دارند. این بیماران به مراقبت های فیزیکی و روانی بیشتری نسبت به سایرین احتیاج دارند و باید از پیشرفت علائم افسردگی در آنها جلوگیری شود.