محققان دانشگاه کلمبیا و راکفلر سلول هایی را در شکم شناسایی کرده اند که در زمان مقرر هورمون هایی آزاد می کنند که جانوران را حتی اگر گرسنه نباشند وادار به جستجوی غذا و خوردن آن می کند. این تحقیقات می تواند در درمان چاقی موثر باشد و نشانه ای برای سال ها تحقیق درباره «وقت نگهدار گرسنگی» است و به ما نشان می دهد شکم چه چیزهایی به مغز می گوید.

پروفسور رای سیلور سرپرست لابراتوار نوروبیولوژی دانشگاه کلمبیا و همکارانش اولین کسانی هستند که این سلول ها را که هورمونی به نام ghrelin آزاد می کنند، کشف کرده اند.

این سلول ها توسط ساعت شبانه روزی (دوره ای) که با توجه به الگوی صرف غذا تنظیم شده کنترل می شوند.

محققان طی آزمایشی نشان دادند ترشح این هورمون باعث تحریک اشتهای موش ها شده و آنها به شکل فعالی به دنبال یافتن غذایی برای خوردن می افتند، حتی زمانی که گرسنه نباشند. ساعت شبانه روزی اجازه پیش بینی وقایع روزانه را به حیوان می دهد پیش از این که نسبت به آن عکس العمل نشان دهد. سلول هایی که هورمونghrelin تولید می کنند، دارای ساعت شبانه روزی هستند که احتمالاباعث همزمانی انتظار غذا با چرخه ای متابولیک می شود. این سلول ها هورمون مربوطه را طی یک چرخه معمولی پیش از وعده های غذایی ترشح می کنند. این هورمون باعث تحریک رفتارهای مربوط به جستجوی ناگهانی غذا مانند کندن زمین در مکان هایی که امکان وجود غذا هست و همچنین خوردن آن می شود.

این رفتارها قسمت هایی از تجربه ذهنی گرسنگی است.

محققان معتقدند ترشح هورمون ghrelin بر فرآیند تصمیم گیری سلول های مغزی تاثیر می گذارد. سلول های مغزی هنگام نزدیک شدن به زمان وعده غذایی، مدام در حال تصمیم گیری برای خوردن یا نخوردن هستند که ترشح این هورمون باعث افزایش نسبت «خوردن» به «نخوردن» می شود. اگر شما بیشتر اوقات روز را در حال خوردن باشید، ترشح این هورمون بخوبی کنترل نخواهد شد. پس بهتر است وعده های غذایی شما در ساعات تنظیم شده ای از روز قرار گیرد.

منبع: physorg