محمد عبده برجسته ترین شاگرد سید جمال الدین اسدآبادی بود که در اواخر قرن نوزدهم مفتی اعظم مصر شد و تنها سلفیه برجسته ای بود که به این منصب دست یافت. وی اعتقاد داشت که اسلام اگر به طور واقعی فهمیده شود، با عقل گرایی اروپای مدرن سازگار است. از نظر وی، این فهم واقعی را می توان در دوران نسلهای اولیه اسلام، پیدا کرد. عبده برای توضیح آموزه های خود، لفظ سلفیه را ابداع نمود. پیروان عبده، پس از مرگ وی، اندیشه های وی را در دو مسیر متفاوت دنبال نمودند. عده ای، آموزه های وی را برای دفاع از سکولاریزم بکار بردند. جریان دیگری از پیروان عبده، اندیشه های اصلاحگری وی را طوری تفسیر کردند که به ایدئولوژی امروزین القاعده منجر می شود. محمد رشید رضا شاگرد و زندگینامه نویس عبده تاکید فراوانی بر ایده اسلام ناب اسلاف، داشت.