این را بارها گفته ام و باز هم می گویم که اگر بشود بر وجهی پیشنهاد دهنده از شعر جوان این دهه تاکید کرد همان وجهی است که در قوالب کلاسیک، خودی نشان داده و در قالب های نو، ما شاهد نوآوری، تقریبا نیستیم [شاید تنها چیزی که با آن مواجهیم شعرهایی است عمیقا متاثر از شعرهای شاعران پیشنهاددهنده دهه هفتاد که اکنون به دلایل مختلف، ازجمله پخش نامناسب و شمارگان پائین کتاب هاشان، در دسترس همگان نیستند و برخی که دسترسی دارند به آنها، استفاده های بهینه می برند!] در شعر کلاسیک هم، دیگر نمی توان وقایع یکی- دو سال اخیر این حوزه را صرفا در دو شاخه «غزل فرم» و «غزل پست مدرن» خلاصه دید، اتفاقات تازه ای در حال وقوع