درختان و گل های گرمسیری و سروهای سربه فلک کشیده باغ ارم شیراز، در کنار آب و هوای این شهر که حافظ و سعدی درباره آن غزل هایی سروده اند، نشانگر تاریخی از ذوق و هنر ایرانیان است. باغ ارم شیراز تاریخچه یی خواندنی دارد. در داستا ن ها نقل شده این باغ را به عنوان نشانه یی از بهشت، یکی از شخصیت های افسانه یی ساخته است. درباره زیبایی های این باغ همین بس که می گویند در زمانی که خواجه شیراز لسان الغیب از زیبایی های شیراز می سرود احتمالا گوشه چشمی هم به این باغ داشته است. ولی آنچه به صورت مکتوب در تاریخ ایران آمده نشان می دهد این باغ در دوره سلجوقیان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است.در اواخر سلسله زندیه این باغ بیش از 75 سال در تصاحب سران ایل قشقایی بود. معماری این باغ توسط شخصی به نام حاج محمدحسن که از معماران بنام آن زمان بود صورت گرفت. در زمان ناصر الدین شاه این باغ از خاندان قشقایی به قیمت گزافی خریداری شد و ساختمان جدید فعلی را به جای عمارت سابق در آن احداث کردند. پس از فوت صاحب اصلی باغ که ابوالقاسم خان نام داشت این باغ به پسر وی رسید که بعد از مدتی دوباره این باغ به یکی از خان های ایل قشقایی فروخته شد و پس از مدتی جزء آثار ملی ایران شد.می گویند کسانی که به شیراز می روند اگر آرامگاه های حافظ و سعدی و باغ ارم را نبینند گویی چیزی از شیراز ندیده اند، گرچه تمامی شهر شیراز نشان از جای پای تاریخ هنر ایران دارد.