خانه دوست کجاست؟ رفاه و امنیت و آرامش و امید کجاست؟ در کاخ های پر زرق و برق شاهانه و عمارت های مجلل اشرافی یا در کوخ های بی رونق ولی باصفای مستضعفین؟ به عبارت دیگر در خاک و سنگ و آهن و آجر یا در قلب های صاف و ساده و مهربان؟ در ظاهر حیات دنیا یا در حقایق باطنی امور؟ کجا می بایست در جستجوی زیبایی که ثمره صفت زیبای عدل الهی است باشیم؟ پاسخی که عباس کیارستمی در سه گانه ماندگار خود «خانه دوست کجاست...»، «زندگی و دیگر هیچ» و «زیر درختان زیتون» به این سوال داده گزینه دوم است یعنی «دل». به فرموده امام صادق (ع): «قلب المومن حرم الله». دل مومن حرم خداست، خانه خداست و دوست اصلی هم که هم اوست.