سوابق ارادت من به استاد زنده یاد دکتر سیف الله وحیدنیا که در دی 1388 جان به جانان سپرد به ایام دانشجویی من بر می گردد. به سال 1345 که من وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شدم در تهران چند مجله معتبر ادبی و تاریخی وجود داشت که یکی از آنها با نام وحید به صاحب امتیازی، مدیریت و سردبیری زنده یاد دکتر سیف الله وحیدنیا منتشر می شد.

خاطره های ارتباط فرهنگی و اجتماعی من طی چهل و سه سال گذشته یعنی از 1345 تا 1388 از ایشان بسیار است. خود آن بزرگوار بخشی از آن خاطرات را در مقدمه یاد نامه پدر زنده یاد من مرحوم استاد سید علینقی امین چاپ کرده اند. من در اینجا فقط خاطره بسیار مهمی را نقل می کنم که نشان از تعهد روزنامه نگاری ایشان دارد و چنین بود آن داستان.