فیلم، در میان سکانس های خود، دو سکانس در امتداد هم اما به ظاهر غیرمرتبط دارد. سکانس اول، در گورستان شهر می گذرد که پیکر شهدا روی زمین است و ملحفه ای رویشان کشیده شده. شب است. کسی نیست که دفن شان کند و نشانی هم از نام و مشخصات شان در دست نیست. پیرمردی که مسئول کفن و دفن است دائم داد می زند که شناسنامه هاشان کجاست. بعد از چند سکانس، «فرشته» با کودک، در یک مدرسه اند و شناسنامه ها روی میزند. این ها شناسنامه هایی است که در ازای دریافت اسلحه، از صاحبانشان تحویل گرفته شده و در مسجد مانده. بعد شروع می کنند روی تخته سیاه، اسامی شهدا، زخمی ها و زنده ها را منطبق با آخرین دیده ها و شنیده ها [که بعضی مال دو سه روز قبل است] بنویسند.