اختلال در عملکرد پنج حس فعال بدن که شامل حس بویایی، شنوایی، لامسه، چشایی و بینایی است، از تبعات افزایش سن به شمار می رود.

مختل شدن عملکرد سیستم بینایی از مشکلات شایع سالمندان است که مطابق با آمار بیش از 95 درصد از افراد پس از سن 65 سالگی نیاز به استفاده از عینک یا انجام عمل های جراحی چشم دارند.

معاینه سیستم بینایی افراد باید هر پنج سال یک بار انجام شده و در صورت ورود به دهه پنجم زندگی این میزان به دوبار در سال افزایش پیدا کند. افراد سالمند مبتلابه دیابت، آب مروارید، آب سیاه یا افرادی که در خانواده شان سابقه ابتلابه بیماری های نامبرده وجود دارد باید بیش از سایرین تحت معاینه و مراقبت های پزشکی قرار گیرند.

با آغاز 30 سالگی، توانایی غدد مترشحه اشک، کاهش یافته و به دنبال آن احتمال خشکی چشم ها بیشتر می شود.

کوچک شدن اندازه مردمک چشم از 30 سالگی آغاز می شود، بطوری که در 60 سالگی این میزان به 3/1 اندازه مردمک چشم در 20 سالگی می رسد. از آنجایی که این عضو از بدن وظیفه واکنش چشم به نورهای روشن و تاریک را به عهده دارد با این تغییر قدرت واکنشی بدن کاهش پیدا می کند.

رنگ عدسی چشم رو به زردی و کدری گراییده و قدرت الاستیسیته عضلات در عدسی چشم کم می شود. برخی سردردها یا خستگی چشم پس از انجام فعالیت های سبک مانند مطالعه از دیگر عوارض اختلال بینایی از سن 55 سالگی است.