آرشیو پنج‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۸۹، شماره ۲۸۵۰
صفحه آخر
۲۰
اتفاق روز

5 شبانه روز بی آبی

ناصر صبوری

در یک ماه اخیر بارها و بارها درخصوص وقوع زلزله در کلانشهر تهران اظهارنظرهای متفاوتی از سوی افراد مختلف بیان شده است که در همه آنها یک کلید واژه مشترک وجود دارد و آن این است که «دعا کنید در تهران زلزله نیاید.»

واقعیت این است که پس از نشست زمین در میدان منیریه تهران در اوایل بامداد شنبه گذشته که هنوز بدرستی علت آن مشخص نشده است و هر نهادی سعی می کند توپ را به زمین دیگری بیندازد تا ساعت 5 صبح دیروز (یعنی به مدت 5 روز) مردم ساکن حوالی این میدان با قطعی و یا افت آب شرب روبه رو بودند و مراجعه آنها به شرکت آب و فاضلاب نیز بی نتیجه بود چون تنها پاسخی که از سوی نگهبان این شرکت ارائه می شد این بود که در حال ترمیم لوله ها هستیم.5 روز بی آبی آن هم برای صدها خانوار که در میان آنها کودکان خردسال، افراد بیمار و... وجود دارند، موضوعی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت، نگارنده که خود ساکن منطقه است هر روز شاهد بودم مردم چگونه مستاصل و درمانده در جستجوی آب بودند و گله مند از این که مشکلات ناشی از بی آبی آنها به فراموشی سپرده شده است.

حال با اشاره به این موضوع تصور کنید خدای نکرده یک زلزله در تهران اتفاق بیفتد آن وقت چگونه می توان انتظار داشت سازمان های شهری که وظیفه ارائه خدمات به مردم را دارند، بتوانند به یاری مردم بشتابند؟

سوال اساسی این است که آیا در صورت بروز چنین حوادثی نمی توان از پتانسیل و امکانات دیگر مراکز و حتی سازمان ها استفاده کرد تا نیازهای مردم تامین شود.

نکته دیگر این که برخی از مدیران روابط عمومی ها تنها وظیفه خود را ارسال پاسخ کوبنده و مقتدرانه! به رسانه ها هنگام انعکاس مشکلات مردم به آنها می دانند، اما هنگام مراجعه مردم پاسخگویی مناسبی نسبت به آنها ندارند. چه خوب است در هنگام بروز چنین حوادثی و ایجاد مشکل برای مردم، روابط عمومی ها لااقل یک عذرخواهی ساده را به دلیل ضعف در ارائه خدمات از سوی سازمان های خود به عمل آورند، اما حتی دریغ از چنین کاری.

پس همه دعا کنیم در تهران نه زلزله ای اتفاق بیفتد و نه حادثه ناگواری رخ دهد.