طلاو مس را دیدم. دنیای ذهنی زهرا سادات در خدمت به شوهر سید خود، خدمت به دختر و پسر کوچک خود و خیرخواهی برای دیگران خلاصه شده بود. او در ارتباطات انسانی محدود خود خاطره ای خوش بر جای می گذاشت. او زیاد سخن نمی گفت، نمی خواست دنیا را تغییر دهد ولی آرامش را به همگان هدیه می کرد.

سیدطلبه ما که به جای مسیر مشهد قم سر از تهران درآورده بود، برای پخته شدن نیاز به درس اخلاق نداشت. همان همسرداری و قالیبافی و همسایه داری برایش کافی بود، تا راز توحید افعالی را کشف کند.

داستان طلاو مس برای من کشف دوباره ارزش وفاداری و زندگی سنتی است. ساختن افسانه آبادی به نام زندگی سنتی در سینما ممکن است، اما گزارش یک زندگی معمولی به گونه ای که بتوان سنت را زندگی کرد دشوار است.

اگر طلاو مس مورد استقبال تماشاگران قرار گیرد، حماسه ای در عرصه سینمای دینمدار روی داده است.