مهربانی را می توان از دریا آموخت، دریایی که هر روز با دست هایش گونه های ساحل را نوازش می کند. دریایی که برای انسان ها در شب لالایی آرام بخشی را تلاوت می کند. مهربانی را می توان از ابرها آموخت، ابرهایی که گریه سر می دهند تا گل ها و گیاهان سیراب و شادمان شوند. ابرهایی که هستی خودشان را به حراج می گذارند تا باغ هایی سرسبز و آبادی هایی خرم به وجود آید.

به اطراف می نگرم می خواهم بدانم دیگرچه چیزهایی اسوه مهربانی هستند، آری خورشید، تا بنده ای که می تابد بدون وقفه، تا بتواند ادامه بقای من و تو را حفظ کند. دیگرچه چیزی اسوه مهربانی است، بدون شک پروردگار، همان پروردگاری که دریا و ابرو خورشید را آفرید، همان پروردگاری که حضرت محمد (ص) را آفرید تا چراغ راه انسان باشد، همان پروردگاری که بهشت بی کران را پاداش نیکوکار و درست کار قرارداد، همان پروردگاری که...

عضو تیم ادبی و هنری مدرسه