چند هفته پیش از آمدن به مالزی، وب سایت های عکس و عکاسی حرفه ای در این کشور را مطالعه می کردم که به عکس های چشم نواز و زیبای «آتور تنگ» رسیدم؛ مجموعه عکس هایی از زندگی روزمره، مناظر طبیعی مالزی و کشورهای منطقه آسیای جنوب شرقی با نورها و رنگ هایی که گاهی از نقاشی قابل تمییز نبود. عکس های آرتور انگیزه مضاعفی شد تا چمدان هایم را زودتر ببندم و برای رفتن به یک سرزمین کاملا متفاوت آماده شوم. در این سال ها بارها او را ملاقات کرده ام و از مصاحبت و همراهی اش در چند سفر عکاسی لذت برده ام؛ سفرهایی که نور خورشید و حرکت ابر تعیین کننده تر از برنامه ریزی های ما بود. روزی به او گفتم زمانی که به ایران برگردم