این خانم لاغر و نحیف برمه ای که پریروز از زندان آزاد شد، جمله معروفی دارد و می گوید: «این قدرت نیست که منجر به فساد می شود بلکه ترس از دست دادن قدرت است که قدرتمندان را فاسد می کند و آنها را وامی دارد تا دست به هر کاری بزنند. مبادا یک روز از خواب بیدار شوند و ببینند دیگر قدرت ندارند.» از 20 سال پیش که خانم آنگ سان سوکی انتخابات بعدا باطل شده برمه را برد و نظامیان پیروزی او را تاب نیاوردند، وی در زندان بوده اما کوتاه نیامده است. پس از ماندلااو یکی از طولانی ترین دوران های زندان، بازداشت و حصر خانگی را طی کرده است و نظامیان برمه هیچ گاه تصور آن را هم نداشتند که زیاد در زندان ماندن، اعتباری به این خانم می دهد که پس از گاندی او را به یک «سمبل بین المللی مبارزات صلح آمیز» مبدل می سازد. مدل مبارزه او علیه نظامیان مبتنی بر این استدلال است که «دیگر دوران چشم در برابر چشم و ضربه در برابر ضربه گذشته است». ظاهرا او مقاومت کردن را بر زد و خوردهای خیابانی ترجیح می دهد و با سکوت و آرامش خود هرچه بیشتر آبروی ژنرال های برمه را می برد. خودش می گوید:«انعطاف و ضعف با هم فرق دارد. سیم فولادی محکم است چون انعطاف دارد و راهی که کف آن به سختی شیشه باشد زودتر می شکند.» مقاومت آرام او در حصر خانگی چنان جنجالی بین المللی به راه انداخت که در سال 1991 به عنوان برنده صلح نوبل اعلام شد و پس از آن دیگر او در مسیری قرار گرفت که بازگشتی برای آن متصور نیست. امروزه نام بانوی مقاومت برمه در ادبیات سیاسی جهان از راهکارهای مبارزه مبتنی بر نبردهای خیابانی و مبادله آتش بین تظاهرکنندگان و نظامیان چیزی کمتر ندارد، با این تفاوت که او با سکوت خود، یک نفری، موجی جهانی علیه نظامیان سرکوبگر برمه به راه انداخته است. موجی که تاثیر آن از هر شیوه مبارزه دیگری بیشتر است.