تعطیلات، هر چند به علت آلودگی هوا هم که باشد، همواره شیرین است، اما به نظر می رسد این روزها عده ای از ما تمایل داریم شیرینی تعطیلات را نه فقط به کام هوا، بلکه به کام خود هم تلخ کنیم.

در هفته های اخیر مسئولان برای دومین بار به منظور کاهش آلودگی هوای پایتخت و مصون ماندن شهروندان از مضرات آن تصمیم به تعطیلی مدارس و ادارات گرفتند و در کنار آن با توصیه های اکید به مردم، از آنها خواستندکه از ترددهای بی مورددر شهر و استفاده از وسایل نقلیه شخصی خودداری کنند، اما در واقع چند درصد مردم پایتخت به این توصیه ها عمل کردند؟ یا بهتر است با خود صادق باشیم و ببینیم دست کم در این مدت چقدر نگران به خطر افتادن سلامت خود بودیم.

اگر کمی به دقت خیابان های پایتخت را در هفته هایی که محدودیت هایی به علت آلودگی هوا در نظر گرفته و حتی تعطیل شد، نگاه می کردیم، جواب این سوال را به روشنی می یافتیم. در روزهایی که شاهد تصمیماتی برای محدود کردن تردد خودروها در مواقع اضطرار آلودگی هوا بودیم، باز هم دیدیم خودروهایی را که مجاز به تردد در خیابان نبودند، اما به علت بی توجهی صاحبان آنها، نه فقط کمکی به رفع معضل کلانشهر تهران نکردند، بلکه به حجم ترافیک هم افزودند.

جالب این که درصدی از این خودروهای شخصی صرفا با هدف مسافرکشی وارد خیابان ها می شوند و همین امر موجب می شود تا برخی تاکسی ها بدون مسافر در شهر تردد کنند.

به نظر می رسد اگر همه، این باور درونی را نداشته باشیم که شهر نیازمند یاری ما برای نفس کشیدن است، شاید هفته ها تعطیلی هم گره کور ترافیک و آلودگی هوای تهران را باز نکند؛ چرا که این شهروندان هستند که با بی توجهی نسبت به استفاده نکردن از خودروهای شخصی و بهره مندی ازخدمات حمل و نقل عمومی، انعطاف نشان نمی دهند.

چه بسا در این میان عده ای هم هستند که از فرصت تعطیلی، بدون توجه به هشدارهای سلامتی، برای انجام امور شخصی عقب افتاده خود، بهره می برند و هوای مسموم را با خوشی پیش بردن کارها ازجمله خرید، وارد ریه های خود می کنند