وقتی آب زلال را می بینم به یاد لب های خشک حضرت علی اصغر(ع) می افتم. وقتی دختری سه ساله شیرین زبان را می بینم به یاد حضرت رقیه(س) می افتم. وقتی دلاور شجاعی را می بینم به یاد حضرت عباس(ع) می افتم. وقتی اسیری در غربت را می بینم به یاد اسرای کربلامی افتم. وقتی مظلومی را تنها می بینم، به یاد مظلومیت و تنهایی آقا امام حسین(ع) می افتم. وقتی دل شکسته و دل سوخته و پردردی را می بینم، به یاد حضرت زینب کبری(س) می افتم. وقتی یک کویر خشک و بی آب را می بینم به یاد دشت کربلامی افتم. وقتی ظالمی بی رحم را می بینم به یاد ظالمان کربلامی افتم.