سپاس خدایی را که جهان را آفرید و آدمیان را به سلاح علم مسلح ساخت و در پس علم، معرفت را وسیله شناخت خود قرار داد. آفریننده ای که کتاب هستی نوشته ی اوست. جهانی آراسته به ستارگان و ماه و خورشید از دیدگاه ما زمینیان؛ اما بواقع جهانی بی نهایت از بی نهایت کرات و کهکشانها، که دانش بشری هنوز عشری از اعشار آن را به تصور درنیاورده است و زمینی آراسته است با انواع درختان، گل ها و گیاهان، کوه و جنگ و دریا و پرندگان زیبا.

خداوندی که انسان را آفرید با همه توانمندیهایش. با بهره ای سرشار از عقل و خرد که به تکیه بر آن می تواند گام بر سینه کرات آسمانی نهد. خدایی بی مانند و لاشریک که مانند او نباشد و انسان تمام قدرتش را در منصب خلیفه الهی، از او یافته است. خدایا! تو را می پرستیم و از تو یاری می جوییم. ما را براه راست هدایت فرما، راه کسانی که به آنان نعمت بخشیدی؛ نه آنان که برایشان خشم گرفته ای و نه گمراهان.