پیش از طرح هر سخن و نقدی باید یادآور شد که جناب ماهرویان در یادداشت خود با نقد مشی چریکی موضع همیشگی خویش را یادآور شده است و نوشته پیش رو در بادی امر نه نافی این رویکرد بلکه ناقد زاویه دید اوست؛ نگاهی فرجام اندیش که ناخواسته در دام همان مطلق نگری چریک ها افتاده است چرا که اساسا هر نقد تاریخی نیازمند بازخوانی شرایط حاکم بر آن دوره تاریخی است و نمی توان با تغییر جایگاه دال و مدلول به نتیجه ای از آن دست رسید که جناب ماهرویان می رسد چنان که ایشان نیز بهتر از هر کسی می دانند فضای سیاسی حاکم بر ایران پس از کودتای 28مرداد 1332 دچار رکود و خفقانی غیر قابل انکار بود به طوری که به تعبیر یرواند آبراهامیان