با ایجاد دانشکده علوم تربیتی در سال 1343 در دانشگاه تهران و گنجاندن یک ماده درسی به نام «آموزش و پرورش تطبیقی» در برنامه تحصیلی دانشجویان دوره کارشناسی علوم تربیتی، ضرورت مطالعه و آشنایی دانشجویان با نظام های آموزشی سایر کشورها و تهیه متون لازم برای درس مذکور مورد توجه قرار گرفت و کتاب ها و جزواتی در این خصوص تهیه شد. در اواسط دهه 1340 که مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش مشغول تدارک طرحی برای تغییر نظام آموزش و پرورش کشور بودند، مطالعاتی در خصوص نظام های آموزشی سایر کشورها به قصد استفاده از تجارب آنها صورت گرفت که حاصل این مطالعات به صورت کتابی تحت عنوان آموزش و پرورش تطبیقی تالیف دکتر محمد مشایخی منتشر گردید. اکنون که در اواخر دهه 1380 هستیم، این روند همچنان ادامه دارد و چندین کتاب به سیاق گذشته تالیف شده که عمدتا جنبه توصیفی دارند و به مباحث نظری جز در موارد معدود کمتر پرداخته شده است. بنابراین با وجود اینکه در حال حاضر شمار کتاب های توصیفی درباره نظام های آموزشی کشورهای جهان به زبان فارسی کم نیست، ضرورت تالیف کتابی غیر توصیفی که مباحث نظری و اساسی آموزش و پرورش تطبیقی را بررسی کند، همچنان وجود دارد.

احساس چنین ضرورتی، نگارنده را بر آن داشته که به تالیف چنین اثری برای پاسخ به نیاز دانشجویان علوم تربیتی در حوزه آموزش و پرورش تطبیقی در حد توان خود اقدام نماید.

در مجموعه حاضر چند مبحث اصلی در قلمرو آموزش و پرورش تطبیقی بررسی و از توصیف نظام های آموزشی خودداری شده است. در نوشتار حاضر سعی شده است که به جای ارائه اطلاعات توصیفی درباره نظام های آموزشی سایر جوامع، مفاهیم کلیدی آموزش و پرورش تطبیقی، رویکردها و روش های تحقیق در این حوزه مطرح شود تا مخاطب بهتر بتوانند با نحوه پژوهش و ضوابط بهره گیری از تجارب آموزشی سایر کشورها آشنا شود.

کتاب حاضر مشتمل بر شش فصل است که به ترتیب عبارتند از: کلیات؛ تاریخ تحول آموزش و پرورش تطبیقی؛ روشهای تحقیق در آموزش و پرورش تطبیقی؛ رویکردهای آموزش و پرورش تطبیقی؛ اصول و معیار استفاده از تجارب آموزشی سایر جوامع و جایگاه آموزش و پرورش تطبیقی