عبادت و بندگی فاطمه فقط در سجاده خلاصه نمی شود بلکه بالاترین محراب بندگی او آنگاه نمایان می گردد که برای دفاع از رکن رسالت یعنی ولایت و امامت به پشت در می رود و میان دیوار و در، محراب بندگی و شهادتش می شود.

فاطمه پروانه شمع توحید و نوبت و ولایت است. اگرچه این ریحانه پیامبر زودتر از هر گلی پژمرده شد ولی در دوران کوتاه عمر، برتر و بسیط تر از عمر عالم، محتوا و مظلومیت از خود برجا گذاشت.

مظلومیت او همین بس که با آن مقامی رفیع که کمترینش خم شدن خاتم الانبیاء و بوسیدن دو دستش بود، مورد حسادت و بغض منافقان قرار گرفت و پروانه توحید و نبوت و ولایت را در محرابی به نام دیوار و در با تازیانه و شمشیر و لگد، زدند تا شهیده شد و این بعد از آن لگدی بود که در صحن مسجد به مزد رسالت پدرش دریافت کرد و شبانه غسل و کفن و دفن شد.