نخل طلاگرفتن فیلمساز صاحب سبکی چون ترنس مالیک در جشنواره ای که در سال های اخیر با اعطای جایزه اولش به فیلم های بدی «چون چهار ماه و سه هفته و دو روز» کریستین مونگیو و «کلاس» لورن کانته دوباره در مسیر مقابله بی توجیه با سینمای آمریکا قرار گرفته بود - بدون درنظر گرفتن کیفیت فیلم تازه و هنوز نادیده مالیک - اتفاق خوشایندی است، به خصوص که با توجه به جدول امتیازدهی منتقدان در کن، بیم آن می رفت تا برادران داردن برای سومین بار نخل طلارا تصاحب کنند که خوشبختانه هیات داورانی که ریاست اش با رابرت دونیروی بزرگ بود آرای شان را به سمت ترنس مالیک سوق دادند. برای بررسی «درخت زندگی» تا زمان تماشای آن باید صبر