آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن سیستم خودایمنی است که باعث التهابات دردناک در مفاصل خصوصا در مچ ها، انگشتان، زانوها و قوزک پا می شود. از آنجا که درمان کامل این بیماری امکان پذیر نیست، مراقبت از این بیماران باید با هدف کاهش دردها، فراهم آوردن امکانات و جلوگیری از پیشرفت بیشتر بیماری باشد.

اغلب اوقات برای کاهش میزان دردها برای این بیماران داروهای مسکن تجویز می شود. برای مثال در بیماری آرتریت با شدت کم مسکن هایی مانند ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن سدیم تجویز می شود.

در حالی که دردهای شدید نیازمند مسکن های قوی تر برای متوقف ساختن التهاب به شمار می رود.

علاوه بر توجه به مصرف داروها در زمان تعیین شده گاهی استفاده از مکمل های طبیعی مانند امگا3 و گلوکزامین نیز در کاهش التهاب، تورم و درد مفاصل موثر است.

انجام حرکات ورزشی به طور منظم از شدت دردها می کاهد. خستگی مفرط یکی از علائم مرتبط با آرتریت است به همین دلیل انجام حرکات ورزشی سبک سه بار در هفته سطح پائین انرژی را بهبود می بخشد.

باید توجه داشت انجام حرکات ورزشی سنگین صدمات بیشتری را در این دسته از افراد به همراه دارد و درد مفاصل را بیشتر می کند. پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری باعث شل شدن مفاصل و تقویت ماهیچه ها می شود و انجام آنها برای بیماران مبتلابه آرتریت توصیه می شود.

تناسب بین استفاده از کمپرس سرد و گرم با آرام کردن ماهیچه ها درد را کاهش می دهد و از شدت تورم می کاهد. استفاده از حمام آب گرم و برخی از روغن های گیاهی نیز در تخفیف درد آرتریت موثر است.

برای جلوگیری از شدت یافتن بیماری، بیمار باید در شبانه روز به مقدار کافی استراحت کند. خوابیدن حداقل هشت ساعت در شب و چرت زدن در فواصل متعدد در طول روز روشی طبیعی برای کنترل بیماری است.

اطرافیان باید در صورت نیاز به بیمار برای انجام فعالیت های روزانه کمک کنند و با واگذاری کارهایی که او قادر به انجام آنها است حس استقلال را در او تقویت کنند.

همچنین با صحبت کردن حمایت عاطفی لازم را به عمل آورند. واگذار کردن مسئولیت هایی به بیمار که او قادر به انجام آنها باشد نیز در روحیه بیمار تاثیر مثبتی خواهد داشت و از ابتلابه افسردگی و عزت نفس پائین در او جلوگیری می کند.