«ری» را همه می شناسند. اما نه آن گونه که باید. گفته ها درباره گفتنی های «ری» آن قدر الکن و محدود است که گریزی از اظهار تاسف نیست. ری را از نو باید شناخت. آنچه در خصوص ری از سوی افراد مختلف در جراید و رسانه ها بازتاب داشته، ناشی از عجله در اظهار نظر و کم اطلاعی آنهاست.

ری از ولایات بزرگ ایران زمین و ایران باستان بوده و به لحاظ جغرافیایی از شمال به کوه های البرز، از جنوب به قم، از غرب به ساوه و از شرق به سمنان محدود شده است. به صراحت می توان گفت که ری بزرگ کانون افراد شیعه پس از دوران اسلام بوده و خاستگاه شیخ صدوق و شیخ کلینی، دو دانشمند بزرگ ایرانی است. بیراه نیست بگوییم که ری، سرزمینی با هویت و قابل تکیه است و علی رغم هویت های کاذب برخی شهرستان ها برای سرمایه گذاری، پیشرفت چشمگیر دیرینه ای در این زمینه داشته است.