جو گیاهی است علفی، دارای ساقه ای به ارتفاع 50 تا 70 سانتیمتر که حتی به یک متر هم می رسد. ساقه استوانه ای، بی کرک، شیاردار و برگهای متناوب، باریک ودراز و نوک تیز واقع در هر بند ساقه دارد و با آنکه بی کرک است در موقع لمس کردن خشن به نظر می رسد.

ترکیبات شیمیایی: جو دارای 56 تا 66 درصد آمیدون، 13 درصد آب، 10 درصد مواد آلبومینوئیدی، 6 تا 7 درصد از انوا ع قندها، 87/1 درصد مواد چرب و آنزیم های مختلف است. دانه جو همچنین دارای 34 درصد کلسیم، 4 درصد فسفر، 41/1 درصد منیزیم، 77/4 درصد پتاسیم، 41 درصد آهن، ویتامین ب 2 و فیبر آن 4/5 درصد است. انواع جو به تفاوت به مصارف تهیه مالت، عصاره مالت، ماء الشعیر و غیره می رسند.

خواص درمانی: جو ماده ای است مغذی که خاصیت نرم کننده و مدردارد. جوشانده آن اثر مقوی و سازنده دارد و از نظر درمانی نرم کننده و بهبود بخش است. ناراحتی های ناشی از بروز حالات التهابی، تب، بیماری های کبدی اسهال، بواسیر، اسکوربوت، ورم مثانه ونقرس را از بین می برد. جو به علت دارا بودن اثر مدر در رفع آب آوردن انساج، از قدیم الایام مورد استفاده مردم قرار می گرفته است. بهترین غذا برای مبتلایان به تب کم خونی و سوء هضم به شمار می رود ودر استعمال خارجی نیز مورد استفاده قرار می گیرد مانند آنکه اگر برروی اولسرهای چرکین مالیده شود در بهبود آنها موثر واقع می گردد. دارای خاصیت ضد عفونی کنده روده است و برروی وبا، اثر می گذارد. از این ماده در ایپدمی وبا و درمان اسهالهای ساده دیستانزی، حصبه می توان استفاده به عمل آورد. همچنین در رفع اسهال اطفال مورد استفاده قرار می گیرد. جهت درمان تنگی نفس و کمی دفع ادار که منشا قلبی دارد به کار می رود. جوشانده جوانه جو دارای این خاصیت است که مانع عفونت معده شده واز رشد میکروبهای حصبه، اسهال و وبا جلوگیری می کند. در جو سبز شده انسولین گیاهی به مقدار زیاد وجود دارد که قند خون را پایین می آورد. خوردن ماء الشعیر و همچنین جو خیس کرده، معده و روده ها را پاک می کند، جو و سبوس آن یکی از بهترین درمان های کلسترول می باشد.