در غرب، روشنگری زمینه ای را فراهم آورد که راهبرد جدیدی تحت عنوان اندیشه نقاد رواج یافت و می توان کانت را بنیان گذار نقد به معنای فلسفی آن قلمداد کرد. او درس نقد عمده خویش یعنی نقد خرد محض، نقد خرد عملی و نقد قوه حکم سه عرصه مهم را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. عرصه نخست بررسی انتقادی عقل ناب بود و این عقل در تقابل با عقل تجربی قرار می گرفت.

کانت در نقد اول خویش کوشید معرفت مستقل از تجربه را در پرتو عقل وضوح بخشد و از این رهگذر کرانمندی عقل آدمی را برای نخستین بار مورد تاکید قرار داد. در حقیقت نقد نخست کانت متضمن تجزیه و تحلیل محدودیت ها و شرایط امکانی عقل نظری محسوب می شد و این نقطه نظر