شهرنشینی تاثیر بسیاری بر نحوه راه رفتن انسان گذاشته است تا جایی که حتی طریقه اصلی راه رفتن تا حدی به فراموشی سپرده شده است. سرعت زیاد پیشرفت شهرنشینی، پوشاندن خیابان ها و پیاده روها با انواع مختلف کفپوش ها و تنوع زیاد در ساخت کفش انسان را از بستر طبیعی زمین جدا کرده است.

گفته می شود نیروی انرژی حیاتی از طریق کف پاها جذب می شود. این جذب هنگام پیاده روی با پای برهنه به صورت ناخودآگاه و اتوماتیک انجام می گیرد. از این رو انرژی طبیعی جذب شده توسط بدن نیز افزایش پیدا می کند. افزایش این انرژی در بدن طول عمر را افزایش می دهد و بر قدرت انجام کارها و تفکر بهتر نیز تاثیرگذار است.