در تمام تیم های مطرح جهان گلزنان لیگ از جایگاه ویژه ای در تیم های ملی برخوردار هستند. تنها در موارد خاص و حاشیه ای می توان از برترین گلزنان چشم پوشید که به طور معمول چنین اتفاقی کمتر رخ می دهد. مثل آنچه سرخیو باتیستا سرمربی تیم ملی آرژانتین پیش از جام ملت های امریکای جنوبی (کوپا آمه ریکا) درخصوص کارلوس ته وز، مهاجم فصل پیش منچسترسیتی در ذهن داشت اما در نهایت این گلزن قهار را دعوت کرد و در ترکیب اصلی هم از او استفاده کرد. باتیستا به این بهانه که ته وز در برنامه های تاکتیکی اش جایی ندارد قصد داشت او را دعوت نکند ولی اسیر فشارهای رسانه ای کشورش شد. به عنوان نمونه، این اواخر اگر در پیشانی خط حمله تیم ملی ایتالیا تغییرات مداومی را شاهد بوده ایم به این خاطر بوده که لاجوردی پوشان با افت فوتبال مواجه هستند که این موضوع هم در عرصه ملی و هم باشگاهی مشهود است. ایتالیایی ها با این حال از «دی ناتاله» و «کاوانی» که در تیم های مطرح شهرهای میلان و رم نیز عضویت ندارند، بهره می برند با این حال هنوز هم به نظر می رسد آنها در ستاره سازی ناموفق هستند.

در بوندس لیگا ماریوگومز که بهترین گلزن مسابقات شده در تیم ملی هم مرد شماره یک خط حمله ژرمن ها است و «یوآخیم لو» سرمربی تیم آلمان روی این مهاجم حساب ویژه ای باز کرده است. در لالیگا اسپانیا کریس رونالدو و لیونل مسی بهترین گلزنان هستند. آیا هیچ مربی حتی تصور عدم دعوت از این ستارگان فوتبال را در ذهن داشته است؟

لیگ برتر انگلیس هم دو مهاجم خارجی به نام های ته وز و برباتف را به طور مشترک در بالای جدول بهترین گلزنان داشته که هر دو بازیکنان ثابت تیم ملی هستند. با این حال کاپلو از جرمن دخو و پیتر کروچ دو گلزن خوب بومی نیز در تیم انگلیس استفاده می کند. معمولا در سایر لیگ ها نیز «آقای گل ها» جای ثابتی در تیم ملی دارند.