از همان اول هم معلوم بود که آب مایلی کهن با پرسپولیسی ها به یک جوی نخواهد ریخت.

از همان ابتدا می شد حدس زد که دیر یا زود حاجی مایلی با دیگر دست اندرکاران باشگاه به مشکل خواهد خورد.

مدیر فنی پرسپولیس نیامده در صف مقابل دیگر مسوولان جای گرفت. او بر این باور بود که طبق توافقات باید مربی ایرانی در کنار حمید استیلی قرار می گرفت نه مربی خارجی برای همین قهر کرد: اما این قهر کردن به نحوی بود که نمی شد با صراحت به آن اشاره کرد، چرا که هم حاجی سکوت کرده بود و هم دیگر مسوولان. نرفتن مایلی کهن در کنار تیم به ترکیه بر خبر قهر او شدت بخشید تا اینکه خودش این موضوع را تایید کرد.

حاجی مایلی که در استادیوم آزادی حاضر شده بود تا از نزدیک شاهد بازی ایران و مالدیو باشد، بی اعتنا به خبرنگاران به تماشای مسابقه نشست و جوابی به پرسش های مطرح شده نداد.

اما با این وجود در پایان دیدار و در حالی که قصد ترک استادیوم آزادی را داشت نتوانست در مقابل خبرنگاری که با سماجت هرچه تمامتر خواستار این بود که جواب واضح و روشنی از مدیر فنی باشگاه پرسپولیس بگیرد، سکوت کند و در نهایت موضوع اختلاف و قهر خود با باشگاه را با تکان دادن سر خود تایید کرد تا معلوم شود که ناراحتی حاجی و نرفتنش به ترکیه بی دلیل نبوده است.