اینها لابد نشانه های قطعی ای نیست (و وجودشان هم لازمه شارلاتانیسم نیست)؛ اینقدر هست که شاید وقتی بیش از سه تا را در کسی ببینیم، بشود در صداقت و بضاعت اش شک کرد.

منظورم از شارلاتان کسی است که با هر قصدی، مدعی داشتن دانشی است که در واقع ندارد و می داند که ندارد (یا دست کم در اوایل کارش می دانست که ندارد). در اینجا با شارلاتانیسم در حیطه های نظری دانشگاهی سروکار دارم، نه مثلابا کسی که به دروغ ادعا می کند، می تواند بیماری را درمان کند یا با روح الیزابت تیلر حرف بزند. عمدتا هم به شارلاتانیسم در بحث شفاهی و در سخنرانی نظر دارم شارلاتانیسم مکتوب پیچیدگی های بیشتری دارد. بعضی از اینها که فهرست