هرکس به گوشه یی پناه می برد در این لیالی محتمل قدر. من هم قرار بود به رسم پیشین در منزل آقا سید صادق خرازی، برای اهالی فرهنگ و اندیشه شعر بخوانم و درباره ادبیات علوی سخن بگویم. بیماری خانه نشینم کرد. به گوشه بستر و در شب بیست و یکم، همدم من کتاب «فضیلت های فراموش شده» بود، به قلم شادروان حسینعلی راشد در شرح حال پدرش: حاج آخوند ملاعباس تربتی. این اثر از آن گوهرهایی است که هر از چندی باید از گوشه گنجینه بیرونش آورد و مدتی خیره در تلالو و درخشندگی آن شد. همین توجه جان را جلامی دهد. آنچه من جلوی دست داشتم چاپ بیست و یکم آن کتاب بود