علامه محمدباقر مجلسی، فرزند محمدتقی مجلسی سال 1037 هجری قمری در شهر زیبای اصفهان چشم به جهان گشود و همزمان با روزگار فرمانروایی واپسین شاهان شیعی مذهب صفوی می زیست، از جمله نامدارترین و سرشناس ترین علمای شیعه در سراسر تاریخ پرفراز و نشیب 1400 ساله اسلام است. وی که به تعبیر راجر سیوری، نویسنده کتاب ارزشمند ایران عصر صفوی، در باب الهیات شیعی مجدانه فعال بود، شهرتش را مدیون و مرهون نگارش آثار گوناگون در حوزه های متفاوت مذهب شیعه است. با وجود این، آنچه روشن است و هویدا می نماید کوشش فراوان مجلسی در ثبت، ضبط، نقل، شرح و تفسیر احادیث بود که اشتهاری دوچندان را برای او فراهم آورد.