نمی توان به تاریخ موسیقی یک حوزه جغرافیا نگریست و منابع مکتوب آن را نادیده گرفت و بخشی از منابع مکتوب موسیقی چیزی نیست جز نت نویسی. تبدیل یک اثر موسیقایی به متنی نوشتارگونه یعنی ابدی کردن، قانون پذیرشدن چیزی گریزان (fugitive). سابقه نت نویسی به اروپای قرون وسطایی و گوتیک بازمی گردد یعنی بین سال های 400 تا 1450 میلادی؛ درست آن زمانی که کلیسای کاتولیک با تمام قدرت تمام زوایای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را تحت نظر و سلطه خود داشت. کلیسا همه چیز را یکپارچه می خواست تا براساس نوعی نگاه سراسربین بتواند کوچک ترین تخطی و نافرمانی را تشخیص دهد و سرکوب کند و موسیقی نیز از این نوع نگاه برحذر نماند.