کنار تخت دخترش نشسته بود و آرام آرام برایش قصه می گفت. صدایش آنقدر شیرین و دلنشین بود که در جان دخترک نشست و به خواب رفت. با چشم بر هم گذاشتن فرزند، او هم چشمانش را بست و پا به دنیای کودکی اش گذاشت. روزهایی را به خاطر آورد که سرش را روی پاهای مادربزرگ می گذاشت و به صدای گرم او که برایش قصه می گفت گوش می داد. مادربزرگ به موهایش دست می کشید و برایش از قصه های «شنگول و منگول، کدو غلغله زن، شنل قرمزی و...» تعریف می کرد. عادت کرده بود هر شب با صدای مادربزرگ به خواب برود و خواب قصه های شیرین او را ببیند و صبح روز بعد هم با صدای بچگانه اش از خوابی که دیده بود برای مادربزرگ تعریف کند. آن شب ها آنقدر آرام به خواب می رفت که تصمیم گرفته بود هر شب خوابی خوش را مهمان چشمان دخترش کند.