دختر زیبای ونزوئلایی در لباس بلند سفیدش در حالی به واسطه انتخابش به عنوان ملکه زیبایی جهان از شوق اشک می ریخت که تنها چند متر آن طرف تر تعدادی از فعالان حقوق زنان در اعتراض به برگزاری این مراسم تجمع کرده بودند. شصتمین مراسم ملکه زیبایی امسال کم فروغ تر از سال های گذشته در پارک «ارلس کورت» در لندن برگزار شد. هیچ یک از شبکه های تلویزیونی انگلیس حاضر به پخش این مراسم نشدند و علاقه مندان تنها توانستند آن را به صورت زنده از فضای مجازی مشاهده کنند، هر چند که برگزارکنندگان اعتراف می کردند، مخاطبان این مراسم نیز طی سال های اخیر کاهش یافته است.

نزدیک به 40 سال است که فعالان حقوق زنان نسبت به برگزاری این مراسم اعتراض می کنند. به گفته آنها اعلام سایز اندام ملکه های زیبایی، این تفکر را که زنان باید خودشان را به استانداردهای اعلام شده از سوی برگزارکنندگان این مراسم ها نزدیک کنند، تقویت می کند. به این ترتیب زنان به مثابه کالایی در نظر گرفته می شوند که با تحمل مشقت فراوان -که اغلب به نتیجه های دلخواه نمی رسد- تلاش می کنند خود را با سایزهای اعلام شده هماهنگ کنند. در مقابل مردان، ضمن برشمردن مردانگی به عنوان نمونه برتر، به خود این اجازه را می دهند که برای طرف مقابل شان، خط کشی هایی را تعیین کنند. در این آشفته بازار آنچه مغفول می ماند توجه به ارزش هایی است که در میان افراد مشترک است و برای زنان در انتخاب زن برتر سال در نظر گرفته نمی شود. اعتراض کنندگان به مراسم ملکه زیبایی سال، در پارک «ارلس کورت» جمع شده بودند: نه به خاطر اینکه خودشان زیبا نبودند، نه به خاطر مقوله یی که همواره از سوی برخی به سادگی «حسادت» نام می گیرد، بلکه به این معترضند که در قرن بیست و یکم– ا گرچه عنوان می شود معیارهای انسان دوستانه لحاظ شده است- اما همچنان ملکه شان را با متر و سانتیمتر می سنجند و همه چیز در محور میلیمتر ها می چرخد.