هنرهای تجسمی ما در چند دهه اخیر رشد عجیب و غریبی داشته است و فعالیت های خوبی داشته ایم اما ارگان ها و سازمان های مرتبط با این هنرها نتوانسته اند با این رشد و تغییر و تحولات همگام باشند. این رشد آنقدر بالابوده است که فعالیت های فرهنگی و برگزاری نمایشگاه ها و دوسالانه ها نمی تواند خلاموجود را پر کند و همین امر هم تا اندازه زیادی مشکل آفرین بوده و موجب ایجاد چالش بین مدیران فرهنگی و هنرمندان شده است.

فضاهای فرهنگی ما می بایست بسیار فعال تر باشند، سال های زیادی می گذرد اما ما موزه جدیدی نساخته ایم و فرآورده های هنرمندان ما در خانه ها مانده و به دست مدیران استفاده نشده است. به همین سبب هنرمندان